.. ”Hepimiz için açık olmanın ilk adımı, kendimize özgü drama kontrolünü bilince çıkarmaktır. Şayet kendimize dikkatle bakıp enerjiyi yönlendirmek için neler yaptığımızı keşfetmezsek hiçbir ilerleme olmaz. Az önce senin başına gelen şey budur.”

** ”Peki ikinci adım nedir?”

.. ”Hepimiz geçmişimize, geçmişteki aile yaşantımıza dönüp bu alışkanlığımızın nasıl biçimlendiğini çözmeliyiz. Birincisi, onun bilincimizi kontrol etmemizi engellediğini anlamalıyız. Unutma ki, ailemizin birçok üyesi de bu dramanın içinde yer alır, biz çocukların enerjisini elde etmeye çalışırlar. İşte bu nedenle drama kontrolünü yaratırız. Enerjimizi onlardan geri almak için bize bir strateji gereklidir. Yarattığımız özgün dramaların hepsi aile üyelerimizle ilgilidir. Fakat, ailemizdeki enerji dinamiklerini fark edebilirsek, gerçekte neler olduğunu anlarsak bu kontrol stratejilerine gerek kalmaz.”

** ”Gerçekte neler olduğunun anlamı ne?”

.. ”Herkes kendi aile deneyimini evrimsel ve ruhsal açıdan dikkatle gözden geçirip kendisinin ne olduğunu keşfetmelidir. Bunu yapabildiğimiz an, drama kontrollerimiz yıkılır ve gerçek hayatımıza yepyeni bir yol açılır.”

” DOKUZ KEHANET – JAMES REDFIELD – Kitabından alıntı yapılmıştır. ” 

Böyle bir durumda yaptığımız ilk şey nedir sizce? Benim ilk aklıma gelen; yıllar boyu kendimi aynı döngüde bulmamın sebepleri gelir. Neredeyse hep karşı tarafı suçlamışımdır, çünkü haklı olduğuma inanıyordum ve çoktan kurban rolüne girmiştim. Hatta bunu alışkanlık haline getirip, bu dramadan ne kadar çok çıkmak istediğimi söylesem de garip bir şekilde normalim olmuştu… Yakın bulduğum kişilere sürekli aynı dertleri anlatıp, onları da aynı dramanın içine çeker dururdum. Kendimi eleştirmek aklıma gelmez ve bunu anlatmaya çalışanları başta dinlesem de, sadece dinlemiş gibi görünüp davrandığımı anladım. Yıllarca bir duruş sergileyemeden, yapmayı istediklerim ve söylemiş olduklarım kendimde hem tutarsızlık hem de güvensizlik yaratmıştı. Kendimi ifade edemez ve sadece hayıflanmakla geçen bir ömür düşünün… Bekledim karşımdaki anlasın. Annem, babam, kardeşim ve sonrasında hayatıma giren onca insan…

Uyum ve dengede kalabilmenin çok şeyi değişitirdiğini idrak etmeye başladığımda, konfor alanımdan çıkmayı da öğrenmeye başlamış oldum. Sizlerde de olduğu gibi hala deneyimlerim devam ediyor:) Oysa çocukluk yaşlarımdan itibaren uyum ve dengeyi; başkalarının huyuna suyuna gitmek olduğunu düşünmüştüm. Benim de stratejim buydu. İçsel uyum ve dengeyi, hayatı ıskalamaya devam ettim. Çoğu zaman şikayet ettim, teslimiyette kalmak için hiç çaba harcamadım. Daha doğrusu anlamaya da çalışmadım. Birçok durumu kontrol edebileceğime inadım. Ebeveynlerim açısından örnek vermem gerekirse; ne zaman kendi aralarında bir sorun yaşasalar, daima bir şekilde beni de bu çıkmaz yola sokarlardı veya ben kendi isteğimle dahil olurdum. Onların asla anlayamadığım sorunlarını çözmeye çalışırdım. Bana göre benden beklenen buydu. İşte benim dünyam ve ikilemim! Bir de karmik süreçlerimiz ve kontratlarımız… Ve sonuçta; hayatta hep engellerim oldu, istediğim mesleği seçemedim, yolumu bulamadım, kim olduğum ve bu hayattaki asıl amacımı ıskaladım. Kibir, keder ve korku en yakın arkaşlarım oldular. Ne zaman ki karar verdim değişim ve dönüşümü anlamaya çalışmaya, gerçek anlamda eylemsizlikten çıkabildiğimi idrak etmeye başladım, hafiflemeye başladığımı farkettim. Biliyorum yolun başındayım! Her Zaman geç veya her zaman erken olabilir. Benim doğru anım, bu AN… Kendimi tanımaya devam ediyorum. Peki ya siz?

KZY