1.Kendini affetme

Aynanın karşısına geçtiğinizi hayal edin. Kendinize sarılın…

Kendinize aynada sevgiyle bakın… Kendinizi küçük bir çocuk gibi de hayal edebilirsiniz…

Görmüş olduğunuz bedeniniz, sizin ürününüzdür…Bir an, kusurlarınızı unutun…onları sevgiyle kabul edin…  Şöyle onaylayın :
“Ben, senin tüm düşüşlerini, affediyorum…Biliyorum, daha önce biz, her şeyi beraber paylaşacağımıza ve öğreneceğimize dair anlaşmıştık… Her an benim için hazır olmana ve cesaretine, çok teşekkür ederim…Ben, seni seviyorum…ve sana değer veriyorum, iyi ki varsın …”
Sevgiye, ruhunuzdan bedeninize girmesine …her bir organınızı dolaşarak, her bir siniri etkilemesine, her bir kemiğe ve her bir hücreye girmesine, izin verin.

Bu yüksek frekans enerji bedene içeriden dışarıya nüfus etsin, her direncin ve tamponun yerine, sevinç ve ışık gelsin… Bu biraz zaman alabilir… Gevşeyin ve bunun tadını çıkarın…Yenilenmiş enerjilerin akımını hissediyosunuz… kendinizi, harika hissediyorsunuz…

Bilin ki, bu iç huzur, kendinize her zaman verebileceğiniz güzel bir hediyedir…Böyle yaparaka siz, yükseliş yolunda güçlü bir taraftar kazanmaktasınız…

2. Sizin için önemli olan insanları affetmek.

Yaşamınızda değerli olan insanları sırasıyla hayal edin: ebeveyinlerinizi, kız kardeşlerinizi, erkek kardeşlerinizi, eşlerinizi, çocuklarınızı, müdürlerinizi, ev sahiplerinizi, öğretmenlerinizi, v.s. Herhangi bir zamanda size yaptıkları kötülükler için kendilerini affetiğinizi onlara söyleyin….

Bilin ki, önceden bilseniz de, bilmeseniz de…her şey karşılıklı anlaşmalar çerçevesinde gerçekleşmektedir… Onlara, anlaşmanın üzerlerine düşen kısmını gerçekleştirdikleri için , teşekkür edin…Onlara, kendilerini sevdiğinizi söyleyin…

Aynı anda, sizden taşan ve tüm ağır duygularınızdan sizi serbest bırakan ve tüm nefreti eriten…pembe kristalimsi enerjinin, sizden dışarıya taşan hareketini…imgeleyin.

Bir kişi ile bitirdiğinizde , diğerine geçiş zamanını kendiniz hissedeceksiniz.
Ve şimdi, sevgiyi içinizde sevince ve neşeye dönüştürün…ve farkındalığınızı buraya getirin….

3. Genel Affetme.

“ Bu veya başka bir yaşamda, herhangi bir gezegende, bana kötülük yapmış olan herkesi affediyorum…Tüm borçları affediyorum ve tüm karmayı siliyorum…. Ben, kendim için ışığı seçiyorum…Ve benim tüm “Ben’im” varlıklarım için…ışığı seçiyorum…”

Zehra Usanmaz

Şehir dışında yürüyüş yaptığınızı imgeleyin. Ilık ve güneşli bir gün…Yolunuz kırlık bir alana çıkıyor ve bu – hayatınızda gördüğünüz en güzel kır… Çimenler muhteşem bir halı gibi rüzgarla sallanan çiçeklerle desenlenmiş… Hava – çiçeklerin ve toprağın zengin kokusu ile dolu…

Gevşeyin ve yumuşak, mis kokulu çimlere uzanın…Doyum ve ait olma duygusunu hissederek derin bir nefes alın. Her şey iyi…her şey yolunda…

Çevrenize bakarken, bir demet mor çiçekten bal almaya çalışan bir arıyı fark ediyorsunuz…Bir uğur böceği çimlere tırmanıyor, düşüyor ve tekrar deniyor. Yakınlarda bir yerden bir tarla kuşu tatlı tatlı şakıyarak havalanıyor. Küçük kuş Dünyaya ve yaratıcısına şarkılar söyleyerek masmavi gökyüzünde yukarılara çıkarken onu seyredin. Şimdi tarla kuşu artık gökyüzünde bir nokta halini aldı ama dikkatle dinleyince, hala övgü dolu şarkısını duyabiliyorsunuz.

Pamuk gibi beyaz bulutlar açık mavi gökyüzünden geçiyorlar. Düşüncelerinizin bulutlar gibi birer birer uzaklaştığını, uzaklarda yok olduğunu düşünün…bilincinizin sonsuz mavi gökte birleştiğini …genişlediğini…genişlediğini…açıldığını…açıldığını…. (uzun ara)

Şimdi yavaşça bilincinizi çimenlerde yatan bedeninize dönmesini ağlayın…yavaşça bu sahne de bilincinizden silinsin…Bilinciniz bulunduğunuz odaya ve bedeninize geri dönsün. Birkaç derin nefes alın ve hazır olduğunuzda gözlerinizi açın.

Zehra Usanmaz