DEĞERLİ DOSTLARIM, İZMİR İLE İLGİLİ "YUKARIDAN" BİR BİLDİRİ GELDİĞİNİ BEYAN ETMİŞTİM. YAZIYI BULDUM, SİZLERE SUNUYORUM. SEVGİLERİMLE. Zehra Usanmaz
Şifalanmak – sonuç değildir. Kendi içinde – olduğu gibi: sevinci ve olumsuzlukları ile tüm yaşamı kendi devasa kalbinde kabul edip sevebilme isteğinin oluşmasıdır… Zehra Usanmaz
Kaybolan en son şey UMUTTUR! Onu yakalamak, hep var olmak demektir… Zehra Usanmaz
Ayrı ayrı kişilikler ama tüm icraatlerimiz BİRLİK olma adına. Sevginin her tınısını içselleştirerek, Var olmanın minneti ile, Şükranlarla nefes alıp veriyoruz. Hepimiz bir kubbenin altında. Işıklar...
Hiçbir ŞEY’ im ben, Koskocaman bir HİÇ’ likte kendine yer etmiş; Kendinden bi’ haber birçok ŞEY’ im ben, Hücrelerine kadar SEVGİ ile bezenmiş. O’ nun ellerinde...
Gülün tomurcukları bütün zerafetiyle katman katman açılıyor, Kokusunun verdiği sarhoşlukla, Ona aşık olmamak ne mümkün! Açan her filizde bir anlam, bir nefes, Her damarında, her hücresinde...
Senden özür diliyorum, Bana vadedileni ve hakettiklerimi görmezden geldiğim için… İzin istiyorum senden, Başımı omzuna koyup saatlerce anlatmak için… Oysa biliyorum ki benim değil, senin bana...
Tekrar tekrar her sayfayı okumaktır bana verilen ödev! Görevim; kendimi hatırlamak, hatırladıkça saf ışık olmak! Öyle ki; sevgiyi tezahür ettirebilmektir bana verilen Görev! Lütuftur bu. Okumaktır...
Tek tek kilitlerimi açıyorum, Kendimden kendime yürürken hiç acele etmiyorum, artık etmiyorum….! Tanıyorum, izliyorum, hatırlıyorum… Kendi ruhsal ailemi bulmuş olmanın lütfu ile Evrenin penceresinden neşe içinde...